ენერგიული და ცოცხალი, ემოციური და მხიარული, და ყველაზე, ყველაზე სექსუალური-სწორედ ასე ხასისთდება პოპულარული ლათინური ცეკვა, რომელიც სინამდვილეში სამხრეთამერიკული სულაც არ არის.

დღეს სამბა ბაზილიური სახელგანთქმული ყოველწლიური კარნავალის სიმბოლოა და ერთ-ერთი წამყვანია მსოფლიოს სამეჯლისო ცეკვების კონკურსზე. დასარტყამი ინსტრუმენტების ტაქტს აყლილი ჩქარი ნაბიჯებითა და თეზოების გრანდიოზული მოძრაობით შემსრულებლებმა ცეკვას საკუთარი იმპროვიზაციით ემოციურობა და გრზნობა უნდა შემატოს-ამის გარეშე საბმა ბევრს კარგავს. ფესტვალი კათოლიკური სააღდგომო მარხვის დაწყებამდე იმართება.
სხვაგვარად, სამბას სამხრეთმერიკულ ვალს ან ტანგოს უწოდებენ. მართალია მის სამშობლოდ ბრაზილიას მიიჩნევენ, მაგრმ ფესვები აფრიკული აქვს. თავის დროზე ძალიან პოპულარული იყო სამბას შესრულების შედარებით მარტივი, პრიმიტიული ვარიანტი, თუმცა თანამედროვე მოცეკვავეები მის ტიპიურ, რთულ შესრულებას ანიჭებენ უპირატესობას.
სამბას აფრიკული, ესპანური და პორტუგალიური ცეკვების ერთგვარი ნაზავია. ამ ცეკვის რიტმი, მუსიკა და მოძრაობები ბრაზილიაში XVI საუკუნეში კონგოელმა და ანგოლელმა მონებმა ჩაიტანეს. ამბობენ, რომ ის აფრიკელებისთვის ერთგვარი რელიგიური ცეკვა იყო და ტამტამების ჟღერადობით მისი შემსრულებლბი ღმერთების კეთილგანწყობის მოპოვებას ცდილობდნენ. რაც სამბას აფრიკელებმა "დააკლეს", სამხრეთ ამერიკის ევროპელმა დამპყრობლებმა შემატეს. სამბას ერთ -ერთი პირველი სახეობა ასე სრულდებოდა-მოცეკვავეები წრეზე იდგნენ და ჩარლსტონის მსგაბვსმოძრაობას აკეთებდნენ, წრეშიკი წყვილი ცეკვავდა. ისინი თეძოების უხერხულ მოძრაობას აკეთებდნენ და ჭიპებით ეხებოდნენ ერთმანეთს.სამბა მალევე აიტაცა რიო-დეიჯანეიროს მაღალმა საზოგადოებამ, ოდნავ გადაასხვაფერეს, დახვეწეს და ქუჩების გარდა, სადაც მას ზირითადად ბრაზილიის ღარიბი მოსახლეობა ცეკვავდა, მდიდართა დახურულ წვეულებაზე გადაიტანეს. სახელიც შესაფერისი შეურჩიეს-”ნატიფი ბრაზილიური ცეკვა” უწოდეს . აი, ევროპელები კი თავდაპირველად აფრიკული და ევროპული ცეკვების სინთეზს უარყოფითად შეხვდნენ. ცეკვის დროს პარტნიორთა ზედმეტად და ვნებიანად ჩახუტებამ განსაკუთრებით ინკვიზიცია განარისხა. ამ ცეკვაში ვულგარული, მეტის, გარყვნილების ელემენტები დაინახეს. პორტუგალიის მეფე მანუელ I-მა სპეციალურიდადგენილებაც კიგამოსცა, რომელიც ამ აფრიკულ ცეკვას კრძალავდა.
1944 წლამდე ეს ცეკვაცნობილი იყო Maxixe-ს სახელით,მისი ერთ-ერთი ნაირსახეობა იყო ასე ჩარიოცა. ევროპაში კი სამბასმაგვარი ცეკვებით მაას შემდეგ დაინტერესდნენ, რაც ამ ცეკვისადმი ყურადღება ბრიტანეთის პრინცესა მარგარეტმა გამოიჩინა. პრინცესა მარგარეტს მნიშვნელოვანი გავლენა ჰქონდა ბრიტანეთის მაღალ საზოგადოებაში, ამიტომ XIX საუკუნის 50-იან წლებში სამბას წინამორბედი სახეობები დიდ ბრიტანეთშიც გაიცნეს. მსოფლიო აღიარება კი სამბამ 1939 წელს,ნიუ-იორკში გამართულ ფოლკლორული კულტურის საერთაშორისო გამოფენის შემდეგ მოიპოვა. სხვათა შორის, სწორედ სამბამ დაუდო საფუძველი ისეთ ცნობილ თანამედროვე ლათინურამერიკულ ცეკვებს, როგორებიც არის ლამბადა და მაკარენა.
აზრთა სხვადასხვაობა არსებობს სამბას სახელწოდების გარშემო. ერთნი ფიქრობენ, რომ სამბა ბრაზილიური ”ზამბოს” სახეცვლილებაა, რაც ნიშნავს ბავშვს, რომლის მამა შავკანიანია, დედა კი - ადგილობრივი მულატი. სხვებს მიაჩნიათ, რომ სამბას საფუძვლად უდევს ბრაზილიური სიტყვა-მესემ, რაც ლამაზ ქალთან შეხებას ნიშნავს. კიდევ ერთი მოსაზრების თანახმად, სამბა აფრიკული სემბას სახეცვლილი ვარიანტია, რაც ჭიპს ნიშნავს. არსებობს კიდევ ერთი ვარაუდი, რომ სიტყვა სამბა აფრიკული ზმნის, კუსამბას სინონიმია, რაც მათ ენაზე ლოცვას აღნიშნავს. აკი გითხარით კიდეც, რომ აფრიკელები ჭიპების ცეკვით ღმერთებისგან მოწყალებას ითხოვდნენ.
რიო-დე-ჟანეიროში გამართულ ყოველწლიურ კარნავალზე სამბას რამდენიმე სახეობა სრულდებოდა. მათ შორისაა Carioca, Baion, Conga, Mesemba, Batucado და Carnivae. სხვათა შორის, ბრაზილიის მთავრობამ 1930 წლიდან სამბას სკოლების სუბსიდირება დაიწყო, მაგრამ ამან ბრაზილიაში რასობრივი საკითხები წამოჭრა-საზოგადოებაში მძაფრდებოდა მოწოდება, ერთმანეთისგან გაემიჯნათ სამბის აფრიკული და ნაციონალური სტილი. დროთა განმავლობაში , სამბას სკოლების უმრავლესობა ტურისტული ბიზნესის მსხვერპლი გახდა, მათ ტურისტულ სააგენტოებთან თანამშრომლობას აიძულებდნენ. სახელმწიფოს მხრიდან სკოლების სპონსორობა მხოლოდ იმ პირობით ხდებოდა, თუ ისინი სამბას პოლიტიკურ დატვირთვას მისცემდნენ და ტურიზმის განვითარებას შეუწყობდნენ ხელს. ამის პასუხად 1980-იან წლებში რიო-დე ჟანიეროში ფართომაშტაბიანი სახალხო მოძრაობა დაიწყო-სამბას, როგორც ხელშეუხებელი კულტურული მემკვიდრეობის ნიმუშის განადგურებისგან დასაცავად. ამის შემდეგ უკვე გაჩნდა სამბაას კერძო სკოლები, დამოუკიდებლად კულტურული ინტერვენციისაგან.
სამბას მუსიკას საფუძვლად ანგოლის ტრადიციული მუსიკა-სემბა უდევს, რომელიც სხვადასხვა დასარტყამი ინსტრუმენტით სრულდება, წუთში 50-52 ტაქტი. უძველესი სამბა თანამედროვე მუსიკას შეერწყა, რამაც ხელი შეუწყო მის შემდგომ განვითარებას.
რაც შეეხება სამბას საკარნავალო კოსტუმს, ის ძალიან შილიფად ჩაცმას გულისხმობს: ბიკინი, თავმორთულობა სირაქლემას ბუმბულებით, ოქროსფერი ან ვერცხლისფერი ფეხსაცმელი, ჩექმა მაღალ ქუსლზე. წყვილებში შესრულებლისთვისაც სამბას კოსტიუმი ძალიან მსუბუქი, ცეკვის დროს მოსახერხებელი და რაც მთავარია, სექსუალური უნდა იყოს. სამბა ხომ სხეულთა ფლირტია, რომელსაც თითქმის 500-წლიანი ისტორია აქვს.