მერაბ
მამარდაშვილი - მე-20 საუკუნის - "ქართველი სოკრატე", სწორედ ასე
მოიხსენიებდნენ მას. ადამიანი, რომელმაც აზროვნებას, განსაკუთრებულად კი
"ტიპიურ ქართულს", სხვა კუთხით გახედვის საშუალება მისცა, მაგრამ რა თქმა
უნდა, ჩვენი ვითომდა ზეპატრიოტიმზში აღრეული ხალხი(უმეტესობა), თავდაცვის
ტაქტიკას გაჰყვა და როგორც ხშირად სჩვევია, "ქვების სროლა" დაუწყო...
ყველაფრის მიუხედავად, დრო გადის და ალბათ ბევრი ხვდება, რომ მერაბ
მამარდაშვილი "არ მომკვდარა"... გაგაცნობთ, მის გამონათქვამებს...
"ყველაზე დიდი ტყუილი შეიძლება აღმოჩნდეს ზუსტად სიმართლე, ნათქვამი ისეთ სიტუაციაში, როცა მისი დაჯერება შეუძლებელია….”
"თქვენი ქართველობა იწყება ღირსებიდან და არა პირიქით!”
"ადამიანი
იწყება ღირსებიდან და მას მხოლოდ საკუთარი ღირსების გავლით შეუძლია
ჭეშმარიტად გააცნობიეროს თავი ამა თუ იმ ერის შვილად! ქართველობა არ არის
ბიოლოგიური მოცემულობა – ეს არის ნება იყო ქართველი, ნება კი რაინდული
ღირსების ფენომენია და მე თუ არა მაქვს ის, რამდენიც არ უნდა ინებოს ერმა
თუ ბერმა მე ვერც კაცი ვიქნები და ვერც ქართველი!”
"ჭეშმარიტება სამშობლოზე მაღლა დგას”.
"ღმერთი ეს არის იგივე ადამიანი, რომელსაც მუდმივად ახსოვს ზეცა!”
"იმ
დროიდან, რაც არსეობს სახარებისეული ათვლის წერტილი, იმ დროიდან, რაც
არსებობს მსოფლიო ისტორია, არსებობს ერთი მარტივი კანონზომიერება: რეალური
კულტურა და ადამიანური სულიერება არ შეიძლება შემოზღუდული იყოს იმ
ეთნიკური მასალით, რომელშიც ისინი ხორციელდებიან. ნებისმიერი სოციალური თუ
ნაციონალური ერთობა, რაც უნდა დიდი იყოს იგი, თუნდაც ერთადერთი იყოს,
მაინც კერძოობითი იქნება და არა უნივერსალური. აი, სწორედ ეს პიროვნული
საწყისები, უნივერსალურზე რომ არიან ”მოჭიდებული”, წარმოადგენენ
ნაციონალური თვისებების ნორმალური არსებობისა და სრულფასოვანი, ცოცხალი
ფუნქციონირების პირობებს…”
"…ნუ გაუსწრებთ მოვლენებს წინ, ნუ
იფიქრებთ პოლიტიკური კლიშეებით ვისი მხრიდანაც არ უნდა იყვნენ ისინი,
დაიწყეთ საკუთარი თავით და საქმით, რადგან ჯერ ისედაც გვაკლია
პროფესიონალური ცოდნა და გამოცდილება და თუ ასე ერთი ხელის მოსმით
გადავეშვებით პოლიტიკის აღელვებულ ზღვაში, მალევე გავირიყებით ნაპირზე
მშიერ-ტიტველნი და უმეცარნი…”
.”…მივხედოთ სკოლებს, სპეციალობებს,
ჩვენ ისედაც გვაკლია პროფესიონალიზმი, მოქალაქეობრივი შეგნება და თუ ამის
გარეშე, მაინც ჯიუტად გადავეშვებით პოლიტიკის აღელვებულ ზღვაში, ძალიან
მალე გავირიყებით ნაპირზე ისევ ისეთივე მშიერ-ტიტველნი და უმეცარნი…..” (
შეხვედრა ფილოსოფიის ინსტიტუტში)
” რუსული სივრცე-დროის
მეტაფიზიკურ თავისებურებად უნდა ჩაითვალოს ის ფენომენი, რომ საკუთარ თავს
და შენს გარშემო მყოფთ ყოველი დღე უქციო ჯოჯოხეთად….. ეს მუდმივი
ისტორიული კოლაფსია ორ დიდ , დასავლურ და აღმოსავლურ ცივილიზაციებს შორის!
ეთნიკური
რუსი ერთი ჩვეულებრივი ადამიანია თავის დადებითით და უარყოფითით….არაფრით
უარესი და არაფრით უკეთესი სხვა ეთნოსის წარმომადგენელზე! მაგრამ
რუსები, როგორც რუსულ იმპერიულ-ტირანიული სივრცის ბინადარნი და ამ
სისტემის იდეოლოგიით ტვინდაკომპასებულ ხალხთა მასები, ამოვარდნილნი არიან
რეალური ისტორიული სივრცე დროისაგან…როგორც ჩაადაევი და როზანოვი წერდნენ
– ” აქ სრული კოლაფსი და გამყოფი უფსკრულია აღმოსავლურ და დასავლურ
ცივილიზაციებს შორის …!”
"მტრის ხატი – ესაა დამანგრეველი
ფსიქიკური ძალა, იმიტომ რომ მტერი კი არ იწვევს ეჭვს, ეჭვი შობს მტერს.
ეჭვი ჯერ უსაგნოდ არსებობს. ეჭვი ჩემი უძლურებაა – მე მეშინია ყველაფრის,
როცა უძლური ვარ. მტერი არის განსხეულებია იმისა, რაც ჩემშივეა
ფესვგადგმული, როგორც უძლურება”
,ჩემთვის დამოუკიდებლობა პირველი
და აბსოლუტური, სადღეისო მიზანია. ოღონდ იმიტომ კი არა, რომ უბრალოდ
დამოუკიდებლები ვიყოთ, არამედ იმიტომ, რომ დავინახოთ ჩვენი თავი და
შევქმნათ სიტუაცია, სადაც ჩვენი რეალური პრობლემები გამოჩნდება. ამ
პრობლემის გადაწყვეტის პირობა კი შინაგანი განთავისუფლებაა. ე.ი. ჩვენ
გვჭირდება განთავისუფლება არა მხოლოდ იმპერიისგან, არამედ ჩვენივე
ცხოვრების გარკვეული შინაგანი პრინციპისაგან.” 1990 წელი.
,,აზროვნება
არის ჩუმი საუბარი ღმერთთან წარსული შეხვედრების შესახებ. ანუ ეს არის
სიტუაცია, როდესაც რაღაც ხელახლა იბადება, თავისი თავის იგივეობრივი,
მაგრამ განახლებული, აღორძინებული. აღორძინება, გაცოცხლება ხდება ფორმების
სამყაროში. "
”მე მიმაჩნია, რადგან ქართველები ასეთი ცხოვრების
მოყვარულნი არიან, გააჩნიათ იუმორის გრძნობა, შეძლეს ძველი რაინდობის
სახისა და გულის შენარჩუნება, დარჩნენ ინდივიდუალურები, სპეკტოკოსები და
ა. შ.- მათი დამონება, დამორჩილება შეუძლებელია”.
”ქართულ
ინტელიგენციას არ გამოუყენებია ბოლო ხუთი წელი იმისათვის, რომ საკუთარი
ხალხისთვის სიმართლე ეთქვა. იმის მაგივრათ რომ ებრძოლათ უკვე გათავისებულ
ცუდ ჩვევებთან – პატრიოტიზმის მცდარ გაგებასთან, ჩამორჩენილობასთან,
საკუთარ თავზე შეყვარებასთან, დარწმუნებას იმაში, რომ ჩვენ ყველაზე კარგნი
ვართ, ყველაზე ჭკვიანნი, ყველაზე ლამაზნი და არავინ არ გვჭირდება – ისინი
საკუთარ ამბიციებში ჩაფლულნი თამაშობდნენ ყველაფერ ამით.”
