ახლა აქ რომ იყო,ჩემთან ერთად იმდენს გაკოცებდი - დაგახრჩობდი, მოგეფერებოდი უსასრულოდ და ჩემი სურნელით დაგათრობდი. ჩემს ფიქრებს,ოცნებებს გაგიმხელდი, უსაზგვრო სიყვარულს გაგიყოფდი, ისე გაგართობდა ჩემთან ყოფნა გათენებასაც კი ვერ იგრძნობდი ნეტავ რა მაცოცხლებს რომ არ მყავდე, უაზროდ ივლიდნენ ალბათ წლები, როცა ვერ გხედავ და ჩემთან არ ხარ ძალიან,ძალიან მენატრები. რა მოხდება ახლა რომ გინატრო, გინატრო და უცებ გაჩნდე ჩემთან, ნიავივით ფიქრებს გამოყვე და მზის ამოსვლას შევხვდეთ დილით ერთად.
(ეს ლექსი რიტმიანი არაა ერთერთ საიტზე ვნახე უბრალოდ გულით დაწერილია..ავტორი:უცნობი)
შეიძლება ხან დაგიყვირო, შეიძლება ხან გაგიცინო, შეიძლება ხან გაწყენინო, შეიძლება ხან გატკენინო, შეიძლება არც კი გაწყენინო, შეიძლება არც კი გატკენინო, შეიძლება არც კი დაგიყვირო შეიძლება არც კი მაპატიო. მაგრამ შენ უნდა იცოდე, მაგრამ შენ უნდა გწამდეს, მაგრამ შენ უნდა გჯეროდეს, მაგრამ შენ უნდა გიხაროდეს, რომ მე შენ მიხვარხარ როგორც არიცი, რომ მე შენ მიხვარხარ როგორც არავინ, რომ მე შენ მიხვარხარ როგორს არასდროს, რომ მე შენ მიხვარხარ და სულ მეყვარები.
მე ვერ გავუძლებ უშენობით მოტანილ დარდებს და მივეცემი აბობოქრებულ ფიქრების ტალღებს.
შენთვის დავკრეფდი ტრიალ მინდორზე მე ველურ ვარდებს და… სიგიჟესაც ჩავიდენდი გვერდით რომ მყავდე.
და ჩემს სიგიჟეს მივაწერდი თაფლისფერ თვალებს, ხშირად
მდუმარეს,დაფიქრებულს,სულ რომ მაწვალებს. თაფლისფერ სითბოს,დაუცხრომელ
ვნებას და ალერსს მე წაგართმევ და... შენ გააღებ უმზეო თვალებს. გააღებ თვალებს… დაიწყებ ძებნას, გსურს რომ იპოვო ის ძველი მზერა…. შენ ვერ გაუძლებ უჩემობით მოტანილ დარდებს და… სიგიჟესაც ჩაიდენდი გვერდით რომ გყავდე! 11:
დასრულდა ცრემლებით ბანალურად ერთი სიყვარულის პრემიერა, პირქუში სიზმრებისთვის გამიმეტე ასე თავნება და ნებიერა. არადა, ღმერთმანი, თავი მომწონს, მართლა კარგი ვარ და სასურველი, მიკვირს – ადექი და შემელიე, მიკვირს – უჩემობას გაუძელი… ვაი – შენ თორემ მე რა მიჭირს, მე ჩემს ტყე-უღრანებს გადავლახავ… შენებრ გონიერი იმდენია, ჩემებრ თავქარიანს სადღა ნახავ
მე ვერ გავუძლებ უშენობით მოტანილ დარდებს და მივეცემი აბობოქრებულ ფიქრების ტალღებს.
შენთვის დავკრეფდი ტრიალ მინდორზე მე ველურ ვარდებს და… სიგიჟესაც ჩავიდენდი გვერდით რომ მყავდე.
და ჩემს სიგიჟეს მივაწერდი თაფლისფერ თვალებს, ხშირად
მდუმარეს,დაფიქრებულს,სულ რომ მაწვალებს. თაფლისფერ სითბოს,დაუცხრომელ
ვნებას და ალერსს მე წაგართმევ და... შენ გააღებ უმზეო თვალებს. გააღებ თვალებს… დაიწყებ ძებნას, გსურს რომ იპოვო ის ძველი მზერა…. შენ ვერ გაუძლებ უჩემობით მოტანილ დარდებს და… სიგიჟესაც ჩაიდენდი გვერდით რომ გყავდე! 11:
დასრულდა ცრემლებით ბანალურად ერთი სიყვარულის პრემიერა, პირქუში სიზმრებისთვის გამიმეტე ასე თავნება და ნებიერა. არადა, ღმერთმანი, თავი მომწონს, მართლა კარგი ვარ და სასურველი, მიკვირს – ადექი და შემელიე, მიკვირს – უჩემობას გაუძელი… ვაი – შენ თორემ მე რა მიჭირს, მე ჩემს ტყე-უღრანებს გადავლახავ… შენებრ გონიერი იმდენია, ჩემებრ თავქარიანს სადღა ნახავ
